Πρώτη φορά παρευρέθηκα και παρακολούθησα την εκδήλωση της Ένωσης Μικρασιατών. Στον όμορφο χώρο του λαογραφικού Μουσείου οι Μικρασιάτες τίμησαν τον άνθρωπο που χάιδευε το τουμπελέκι του και με το κέφι και τα τραγούδια του σκορπούσε την ζωντάνια. Τον Παντελή Πολιτάκη. Γόνος Μικρασιατών προσφύγων, ο Παντελής, που δεν ξέχασε ποτέ την πατρίδα του, άρπαγε το τουμπελέκι του, τραγουδούσε και σκόρπιζε τους ήχους της Μικρασίας ξεσηκώνοντας τον κόσμο.
Αγαπημένο του τραγούδι, «σαν της Σμύρνης το γιανγκίνι » αισθανόσουν κοντά του συγκίνηση για τις χαμένες πατρίδες.
Αυτοδίδακτος οργανοπαίκτης με ταλέντο που έγινε διάσημος με τις συμμετοχές του σε συναυλίες και εκδηλώσεις σε Μικρασιατικούς συλλόγους. Συνόδευε σπουδαίους μουσικούς και μας άφησε κληρονομιά σπουδαίες ηχογραφήσεις που θα μας συντροφεύουν σε χαρές και θα μας ενώνουν με την Μικρασία. Οι δίσκοι πολύτιμη πηγή για το μικρασιάτικο τραγούδι.
Ο Παντελής συνόδευε τα βήματα μου στο χορό σαν να ρχεται μέσα στα μάτια μου για να σκορπίσει το κέφι και να μας δώσει την χαρά της ζωής μας έμαθε να είμαστε ευχαριστημένοι με λίγα πράγματα και ζέστανε τις ψυχές μας. Η γυναίκα του και τα παιδιά του πονούν για τον χαμό του όμως πρέπει να ξέρουν ότι οι άνθρωποι που αγαπάμε δεν φεύγουν ποτέ αλλά ζουν μέσα στις καρδιές μας.
Ο κήπος του Λαογραφικού Μουσείου που φιλοξένησε και φέτος την Αναβίωση του Μικρασιατικού μας εθίμου «ο Πηγεμός στσι Φρύτζες» πλημμύρισε. Το ακριβούτσικο αντίτιμο δεν πτόησε κανέναν. Πολύς κόσμος δεν βρήκε να καθίσει. Φαίνεται ήταν περισσότερες οι προσκλήσεις σε σχέση με τη δύναμη εξυπηρέτησης τους. Σκοπός η ανακαίνιση του μουσείου της Μικρασιατικής μνήμης.
Στην εκδήλωση υπήρξε αφιέρωμα στην μουσικοχορευτική μικρασιατική μας παράδοση. Συμμετείχαν τα συγκροτήματα της Ένωσης Μικρασιατών, των Νέων Παλατίων, του Κρυονερίου που χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς, πλαισιωμένα από την παραδοσιακή ορχήστρα του» Μάνου Κουτσαγγελίδη, Οι κυρίες της Ένωσης προσέφεραν παραδοσιακούς μεζέδες φτιαγμένους με μεράκι και αγάπη, ενώ το παραδοσιακό ούζο και το κέφι έρευσαν άφθονα.
